De vakantie is begonnen

Sinds gisteren hebben wij officieel vakantie. 5 weken lang blijven de deuren van het ziekenhuis voor ons gesloten. Een HEERLIJK gevoel dat datgene waar wij al maanden naar uitkijken, over 2 nachtjes slapen echt begint. De afgelopen weken staan al helemaal in het teken van ons vertrek. DAAAAAGEN wachten op DE lijst uit Peru. Wat moeten wij allemaal meenemen. Wat KAN allemaal mee. Shoppen, veel shoppen en steeds kan er weer iets van een lijstje weggestreept worden. Ondertussen krijgt Wieke nog een andere kamer en moet er ook nog verhuisd worden. Marijke moet vanuit Australie nog van alles regelen voor een auditie bij terugkomst en... haar financiele bodem is bereikt. Gelukkig is de belastingdienst zo aardig om net op tijd het geld te storten, dus zij kan lekker de laatste 6 weken in Thailand door gaan brengen. Op het moment dat wij dit schrijven heeft Marijke Australie al verlaten en is onderweg naar Bangkok.
De boys in Cusco zijn al erg bezig met onze komst, tenmiste dat idee krijgen wij. De spanning stijgt ook daar. Ondertussen heeft de zus van Jamil een baby gekregen. EINDELIJK, want zij was al 2 weken overtijd. Op 21 mei is via een keizersnede LENNARD geboren. Een gezonde zoon van bijna 8 pond schoon aan de haak. Wij moeten vanuit Nederland blauwe muisjes meenemen. Patty en Manfred zijn nog in de kraamtijd als wij daar komen. Het schijnt een enorm feest te worden als wij komen. Dan worden allemaal dingen samen gevierd. Spannend!!
Op zondagmiddag 20 april is onze Syb, de trouwe zwarte lieve labrador doodgegaan. Hij was al een poos wat ziekelijk, maar dit hadden wij niet echt aan zien komen. Gelukkig is hij rustig in zijn eigen mand overleden.
22 April stond in het teken van ons 25 jarig huwelijksfeest. Wij hebben onszelf getracteerd op een reis naar Peru en hebben daarom geen groot feest gevierd. Dat wil niet zeggen dat dit heuglijke feit in stilte is voorbijgegaan. Vanuit Australie kwam een telefoontje met de felicitaties en een mooie kaart. Vanuit Peru een enorme bos met 25 rode prachtige rozen en een enorme slagroomtaart en ook nog een belletje. Wieke kwam 's avonds als surprise vanuit Zwolle, met een tas vol cadeaus. Gerdien had nog een vergadering van 18.00 uur tot 20.00 uur. René zou haar om 20.00 uur ophalen. Om acht uur kwam daar een broeder met een hoge hoed en een rode roos op, haar overvallen. Ooit 25 jaar geleden hadden wij met het idee gespeeld om in ons ziekenhuisuniform te trouwen. Dat is echter nooit gebeurd en René vond het een prima idee om dat op ons 25-jarig huwelijk eens dunnetjes over te doen. HILARITEIT!!!!!! Gerdien moest zich ook verkleden, ook een rode roos op en alzo verkleed gingen wij samen met Wieke heerlijk eten bij de italiaan. Een geweldige dag om op terug te kijken. Zie ook de fotoos.
Toen werd het eindelijk een beetje mooi weer!! Konden wij wat verkleuren door in de zon te liggen. Vitamine zon opdoen. De natuur doet zijn best om haar achterstand in te halen. In een rap tempo wordt alles groen. Donderdagavond 15 mei slaat het weer om.
Op 16 mei was het dan eindelijk zover. Wieke bereikte de gezegende leeftijd van 18 jaar. Ondanks dat haar zus en broers er niet in levende lijve bij waren om haar stap naar volwassenheid mee te maken, werd het wel een geweldige dag. Een dag met veel, heel veel cadeaus en familie en taart en... toch een barbeque, omdat het na de middag weer droog werd.
Zo typende beseffen wij pas hoeveel er al weer gebeurd is de afgelopen tijd. Wij hopen dat wij jullie nu een beetje op de hoogte gehouden hebben van ons reilen en zeilen. En nu dus de laatste 48 uur in Nederland. De haren zijn geknipt. De aller-allerlaatste zaken/spullen gekocht en geregeld. De handbagage ingepakt. De koffers ingepakt. Zoals het nu lijkt krijgen wij het meeste nog mee ook en zitten wij niet eens zoveel over het toegestane gewicht heen. Nu maar hopen dat de douane 2 stuks handbagage geen probleem vindt, anders hebben wij WEL een probleem. Vanmiddag nog even als start van de vakantie samen naar de film van Indiana Jones, die HOE ORIGINEEL ook in Peru zich gedeeltelijk afspeeld. Kennelijk is het zo dat als je avonturen wilt beleven je PERU op moet zoeken..... en dat gaan wij nu dus doen.
Dit was ons laatste bericht vanuit Holland. Vader en moeder Wilms gaan een maand in ons huis wonen. Wij wensen iedereen alle goeds en gezondheid en tot over 4 weken.
PERU HERE WE COME!!!!!!!!!!!!!!!!